Dünyaya ilk adımımı ağlayarak başladığım 22.12.1978 tarihinde Türkiye'nin ve Trabzon'un küçük meşhur ilçesi OF ' un Bölümlü Kasabasında doğdum. Elbette hayatım hep ağlayarak geçmedi. Kısa çocukluk döneminden sonra 6 yaşına girmeden eğitime ilk adımlar atıldı. Resmi kaydım yapılmamış ama okula gider gibi devamlı gitmişim. Başarılı olunca direk 2. sınıftan kayıtım yapılarak devam ettirildim.

İlk dört sınıfımı kendi köyümde; Bölümlü Köyü Mehmet Akif Ersoy İlkokulunda okudum. Daha sonra 5. sınıfı babamın memur olarak görev yaptığı Sakarya ili Hendek ilçesinde merkeze 30 km uzaklıkta yayla dediğim bir köyde okudum. O zamanlar 5 sınıf  toplam 40 kişi bir odanın içinde eğitim görmeye çalışıyorduk. Eğitimin taşımalı sisteme geçmesiyle artık oradaki okul kapatıldı ve tarihe karıştı.

Ve ilkokulun bitmesiyle artık ortaokulu bir yerlerde okumalıydım. Ailemin şehirden uzak bir yerde ikamet etmesi eğitimime engel olamazdı elbet. Annemin dayısının talebiyle 1989'da İzmit Körfez'e giderek 1. yılını Annemin dayısında, 2. ve 3. sınıfını ise babamın hala oğullarında kalarak o zamanki adıyla İpraş ama günümüzdeki adıyla Körfez Tüpraş 50. Yıl Lisesinde tamamladım . Ancak tatillerde ailemi görebiliyordum.  Tatilleri iple çekerdim ve her dönüşümün ardından aielemden ayrıldım diye 3-4 gün ağlardım. Bu sayede küçük yaşta aile, sıla özlemini de yaşamış olduk. O dönemde bana emeği geçen herkese teşekkür ediyorum .

Elbette her zaman birilerini rahatsız etmek zorunda değildim. Artık babamın görevi o köyden Hendek merkeze alınmıştı. Ve lise eğitimimi daha iyi diye Hendek Lisesi yerine evimden yaklaşık 40 km uzağa giderek Adapazarı Ali Dilmen Lisesinde 1995 yılında tamamladım. Arkadaşlarla güzel anılarımızın olduğu bu okul 17 Ağustos 1999 depreminde yıkıldı. Artık ben bu binada liseyi okudum diyemeyeceğim.

Ve Üniversite aşamasına geldik. Her genç gibi hayat yolunda yürümeye devam ediyordum. Neyse benim üniversite yaşamım 2 yıl arayla başladı. ilk yılında bu yolda  bazı şeylerin farkına varamamış olmalıyım ki; önemsemedim. Zaten buda hepimizin sorunu değil mi? İkinci yılımda daha ciddiye alarak gayret etmeye çalıştım. Nihayetinde sınavdaki şansızlığımla 1997 yılında tercihlerim arasında olmasına rağmen beklemediğim  Sakarya Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Metalürji ve Malzeme Mühendisliğini kazandım .

Ben iki sınavlı sistemle üniversiteye girdim . İkinci sınavdan rahatsızlığım dolayısıyla sınavın tam ortasında çıkmak zorunda kaldım. Artık yaptıklarım gelecek hayatımın şekillenmesinde rol oynayacaktı. Hayatımın ilk şansızlığıyla karşılaşmıştım ve 40 puan fazlasıyla bu bölümü kazanmıştım. Gerçi Metalürji Mühendisliğinin gelecekte Türkiye ve Dünya açısından ne kadar önemli ve gerekli olduğunun da farkındaydım.

Dualarımda kendim ve herkes için Allah'tan " hakkımızda hayırlısını nasip eyle" diye dua ederdim. İlerleyen zamanlarda önüme fırsatlar çıktı. Bu fırsatların bazılarını da iyi değerlendirdiğimi düşünüyorum. Türkiye genelinde pek az üniversitede olan,  Fakültenin yürürlüğe koyduğu Çift Anadal Programı (ÇAP) bünyesinde ikinci bölüm olarak Endüstri Mühendisliğini de okudum. Her iki bölümde de farklı iki öğrenci gibi koşuşturarak 01.07. 2002 tarihi itibariyle önce Endüstri mühendisi ve bundan 3 gün sonra 04.07.2002 tarihinde de Metalürji ve Malzeme Mühendisi oldum. Amaçladığım hedefe zamanında ulaştım. Bu başarıdaki en büyük etken acaba bitirebilecek miyim endişesi taşımadan başaracağıma inanma dürtüsüydü. Bu konuda her iki bölümdeki bana destek veren tüm hocalarıma teşekkür ediyorum.

Artık Lisans eğitmini tamamladım. Hayata atılmamda tek engelim kalmıştı, o da  askerlikti. Aralık 2002 de askere gittim. İstanbul'daki 4 aylık Yedek Subaylık eğitimi ardından istemeden de olsa Kıbrıs kurasını çektim. Ama tatil açısından hayatımın en güzel 7 ayını burada geçirdim. Askerliğin 4 ay kısalmasıyla da Kasım 2003 de terhis oldum. Hayat basamakları hiç bitmez. Şimdilerde hem çalışıyor hem 3.lisans eğitimine hem de master eğitimine devam ediyorum .....